Met veel relativerende humor vertelt Julie Cohen in De stunt van haar leven het verhaal van Liza, een jonge dertiger en de helft van een tweeling. Ze lijkt sprekend op haar zus, uiterlijk dan toch, want qua karakter konden ze niet méér verschillen. Terwijl haar zus Lee braaf in het Engelse dorp Stoneguard bleef en zorgt voor hun moeder en het bedrijf van hun moeder (een roomijsfabriek), is Liza naar de Verenigde Staten gevlucht en komt daar aan de kost als stuntvrouw. Op de eerste bladzijden krijgen we een idee van haar leven: ze is one of the guys, heeft een aanbidder en is vooral bezig met te overleven en zich te amuseren. Dat laatste vraagt een hoop drank, drugs en one night stands. Ze beseft dat ze eenzaam en een tikkeltje verbitterd is. Na weer een wilde nacht, rijdt ze een dure sportwagen en zichzelf in de prak. Dat is het einde van haar carrière: niemand wil nog met haar werken. Ze zit bijna aan de grond en besluit een bezoek te brengen aan haar moeder en zus.
Haar moeder is duidelijk aan het dementeren. Van haar vroegere angstaanjagende autoriteit is enkel af en toe nog iets te bespeuren en dat ondervindt vooral Liza. Lee is immers altijd het lievelingetje van iedereen geweest, terwijl Liza (mede hierdoor) hoe langer hoe rebelser werd. Moeder beveelt Lee het roomijsbedrijf over te nemen, terwijl ze voor Liza geen goed woord over heeft. Lee smeekt haar zus naar een liefdadigheidsbal te komen, maar als Liza in het huis van haar zus aankomt, is die nergens te bespeuren. Omdat ze geen geschikte kleren bij zich heeft, trekt ze ‘iets braafs’ van haar zus aan en begeeft zich dan maar alleen naar het bal. Niemand ziet de persoonsverwisseling en Liza ondervindt voor het eerst in haar leven hoe het is om geliefd te zijn. Als vanzelf stapt ze in de rol van haar zus, slikt elke cynisch commentaar in en redt zich uit hachelijke situaties met haar aangeboren flair voor liegen en plantrekkerij. Het wordt link als er plots een aantrekkelijk man opduikt, in wie ze een jeugdvriend herkent, de slungelachtige Will, zoon van de lord, die doet alsof ze een stel zijn. Ze blijft zich zorgen maken over haar zus, tot ze van haar een telefoontje krijgt dat niets opheldert, maar waardoor ze gerustgesteld is. Haar zus komt niet terug en dus zit er niets anders op dan ook de leiding van het bedrijf op zich te nemen. Ze wil aan iedereen bewijzen dat het ‘onverantwoordelijke’ tweelingzusje ook iets kan, en dat gaat het beste, besluit ze, als ze zich blijft voordoen als de brave Lee. Liza begrijpt beter en beter dat Lee niet zo een voorbeeldig leven leidt als iedereen denkt en ook begrijpt ze hoe haar moeder zo hard en schijnbaar liefdeloos is kunnen worden. Bovenal ontdekt ze zichzelf.
In sommige hoofdstukken volgen we in de tegenwoordige tijd en in de derde persoon wat Lee aan het doen is. Als het over Liza gaat wordt de verleden tijd en de ik-vorm gebruikt. Als Lee ten slotte weer opdaagt, zijn de misverstanden nog lang niet uitgeklaard, maar alles komt goed. Het dorpje Stoneguard vindt de lezer niet op de kaart, maar het lijkt het meeste op Avesbury, omdat ook daar neolithische steencirkels liggen die minder bekend zijn dan Stonehenge.Het is ook in deze streek dat graancirkels opdoken, die Cohen op ironische wijze in haar verhaal laat figureren. Al heeft het boek een paar kenmerken van de doorsnee chicklit, toch is dit eerder een sprankelende roman, met psychologisch inzicht geschreven, kittige dialogen, goed uitgewerkte personages, die beduidend meer diepgang hebben dan we gewoon zijn van de winkelende, snaterende en blunderende vrouwen in chicklit. Aanbevolen voor een aantal uren luilekker leesplezier. [Gerda Sterk] Masquer le texte

De eeneïige tweeling Liza en Lee lijkt uiterlijk als twee druppels op elkaar, maar innerlijk zijn ze totaal verschillend. Lee is perfect, Liza de rebel. Al jong trekt Liza dan ook de wijde wereld in en bouwt een succesvolle carrière op als stuntvrouw in Hollywood. Maar als ze haar baan en bijna haar leven verliest en noodgedwongen terugkeert naar haar geboortedorp in Engeland, blijkt haar perfecte tweelingzus er vandoor te zijn en hun moeder (die Alzheimer heeft), de familie-ijsfabriek en haar knappe vriend onbeheerd achter te hebben gelaten. Ze vraagt Liza haar plaats in te nemen. Iedereen, behalve hun moeder, gelooft dat ze Lee is, maar hoe lang houdt Liza het vol om haar moeder te verzorgen, de fabriek te beheren, de vriend van haar zus aan het lijntje te houden en de rol van haar zus te spelen? En wat is er met Lee aan de hand? Een met vaart en veel inlevingsvermogen geschreven geestig, romantisch verhaal, onderhoudend en met meer inhoud dan de doorsnee chicklitroman. Hoofdpersoon Liza die zichzelf geleidelijk beter leert kennen, juist door haar personificatie van de ‘perfecte’ tweelingzus, wordt overtuigend gebracht. Op julie-cohen.com staan extra informatie, vragen voor leesgroepen en een extra, gratis, hoofdstuk. Normale druk, volle bladspiegel. Masquer le texte