In de pers werd dit eerste boek voor volwassenen van de succesauteur J.K. Rowling met gemengde gevoelens onthaald. Sommigen vonden het te alledaags, anderen choquerend. Diegenen die er een dergelijke mening op nahouden, hebben duidelijk het boek niet goed gelezen.
Dat J.K. Rowling een andere weg is opgegaan, is meteen duidelijk. Het boek begint met de dood van Barry Fairbrother, een raadslid uit de deelraad van Pagford, een schijnbaar idyllisch Engels plattelandsdorpje. Het karakter van het dorp dreigt echter verder ‘aangetast’ te worden door de sociale woonwijk The Fields, waar armoede, drugs en criminaliteit hoogtij vieren. Pagford is dan ook in twee kampen verdeeld: de ‘anti-Fielders’, die de wijk liefst gescheiden zien van hun dorp en de meer linkse ‘pro-Fielders’, die bekommerd zijn om de sociale problemen in The Fields en ook de nabijgelegen afkickkliniek willen open houden.
Het verhaal over deze kwestie is ingenieus opgebouwd. We maken kennis met de dorpelingen en hun niet altijd even fraaie karaktertrekken. De manier waarop Rowling haar personages typeert, is heel geloofwaardig. De spilfiguur van het verhaal is Krystal Weedon uit The Fields, een meisje dat je overal al eens gezien hebt: brutaal, agressief, uitdagend en armoedig gekleed. Hoewel er op school met haar geen land valt te bezeilen, neemt ze thuis de zorg op zich van haar drugsverslaafde moeder en haar broertje Robbie. De inwoners van Pagford slaan haar steeds minachtend gade, op enkele uitzonderingen na. Iedereen is hoofdzakelijk bezig met zichzelf en met plaatselijke vetes. Rowling laat deze gedachten van de Pagforders en de verschillende verhaallijnen moeiteloos in elkaar overvloeien.
Rowlings verteltaal is misschien niet bijzonder literair, maar dat doet niets af aan de kwaliteit van het boek. Hoewel het boek traag op gang komt, laat het je niet meer los. De scherpe dialogen en de streken van de tieners kruiden het verhaal. De tieners van Pagford worden namelijk minder verblind door hypocrisie en macht, ze zien de zwaktes van hun ouders en proberen hier noodgedwongen mee om te gaan. Tegelijk worstelen ze ook met hun eigen identiteit. Stilistisch gezien is het boek geen hoogvlieger, maar verhaaltechnisch kan niemand Rowling nog iets bijleren. [Sarah Verhasselt] Verberg tekst

Wie de Harry Potter-boeken heeft gelezen, weet dat Rowling allesbehalve zeemzoeterige sprookjes schrijft. Naarmate de reeks over Potter vorderde, werd het verhaal donkerder en donkerder, tot je je afvroeg of het nog wel geschikt was voor kinderen. Enige zwartgalligheid is Rowling dus niet vreemd, en het hoeft dan ook niet te verbazen dat haar eerste boek voor volwassenen geen luchthartige lectuur is.

Het begint allemaal met de plotse dood van Barry Fairbrother, een gerespecteerd en geliefd lid van de gemeenschap in het landelijke Pagford. Door zijn voortijdige verscheiden komt er een zitje vrij in de gemeenteraad, en eens het dorp van de eerste schok bekomen is, barst de opvolgingsstrijd los. Terwijl het ene schandaal na het andere losbarst en de verschillende personages worstelen met hun persoonlijke demonen, stevent het verhaal af op een enorm drama.

Het is niet meteen duidelijk welke richting Rowling uit wil. Na de eerste pagina's verwacht je bijna een zwarte komedie, maar het lachen vergaat je gaandeweg door het gevoel van naderend onheil. Rowling schetst op treffende wijze de kleinste kantjes van de mens, zodat haar personages naakt en van al hun eigenwaarde ontdaan voor je staan. Als lezer kan je niets anders doen dan met plaatsvervangende schaamte toekijken hoe ze stuk voor stuk op hun bek gaan.

Tegelijk klaagt Rowling in haar boek de houding van de gegoede middenklasse tegenover de minder bedeelde medemens aan. Pagford wil immers de verloederde wijk The Fields, waar armoede, druggebruik en geweld dagelijkse kost zijn, van zich afstoten, omdat die het aanzicht en imago van het dorp verpest.

'Een goede raad' is een grauw en vooral heel menselijk verhaal over hoe één gebeurtenis een lawine kan veroorzaken. De observaties van Rowling zijn messcherp, maar daarom eens zo heerlijk om te lezen. (ajo)

Verberg tekst

Als in het Engelse dorp Pagford deelraadslid Barry Fairbrother (44) plotseling overlijdt voor het restaurant waar hij met zijn vrouw hun trouwdag zal vieren, is het hele dorp geschokt. Want Barry is invloedrijk en er komen deelraadverkiezingen aan, waarbij veel op het spel staat. Na de begrafenis barst de strijd om zijn opvolging los, met als belangrijke punt de vraag of de volkswijk The Fields bij Pagford zal blijven of wordt ingelijfd door de grote stad. Daarvan hangt af of de afkickkliniek in de wijk open zal blijven. Als de verkiezingsdatum bekend is, wordt de deelraadwebsite gehackt door kinderen van kandidaten die hun ouders anoniem zwart maken. Deze eerste roman voor volwassenen van de succesvolle auteur (1965) van de tienerserie ‘Harry Potter’ werd in de Engelse pers matig tot goed besproken. Ook in deze prettig leesbare, goed vertaalde roman is ze op haar best als ze over tieners schrijft. Ze geeft met veel humor een kostelijk, ook kritisch beeld van het leven in een Brits dorp, maar doet dat té uitgebreid, wat ten koste gaat van de verhaallijn. Vrij kleine druk. Verberg tekst